Koloniaal

Ik kan er maar zelden genoeg van krijgen. Plaatsen met een koloniaal verleden. Niet omdat het een verleden is waar we trots op kunnen zijn (hoewel, had Balkenende het niet eens over VOC mentaliteit?), maar wel om de sfeer die de plaatsen uitstralen. Oude koloniale steden hebben iets misplaatst Europees. Dat kan Frans zijn in voormalig Indochina, denk aan Cambodja, Laos en Vietnam of Nederlands in Indonesië of zoals hier aan de kust van Tanzania, Duits.

Jawohl, Duitse invloeden. Je ziet dat met name terug in de architectuur maar ook in de taal. Zo zag ik al een ‘Shule’ wat onmiskenbaar van het Duitse ‘Schule’ is afgeleid. Een aantal gebouwen deden erg Duits aan. Degelijk en robuust gebouwd.

Het is lastig onder woorden te brengen waarom de sfeer voor mij zo bijzonder is. Vaak zijn de koloniale gebouwen in staat van verval. Straten vol met gaten en is het nog eens snikheet ook. Wellicht is het die mix van herkenning van thuis – de vertrouwde architectuur – met het uitdagende exotische van de verre bestemming.

Ik voel me er thuis ver van huis. Zit me tegelijk te bedenken dat de kolonist van nu de reiziger is.

Een heel ander verhaal, waar ik nog wel eens over kan uitweiden.