Koffer update 1.0

Ik had het beloofd. Dan is er geen ontkomen aan. De update (versie 1.0) over de koffer op wieltjes. Zoals wellicht bekend is de rugzak van gisteren en zijn we aan de koffer met wieltjes gegaan.

Hoe gaat dat in de praktijk? Hoe slaat het aan bij de echte backpacker, willen ze nog wel met je praten, et cetera.

Wel nu, de eerste drie weken heeft de koffer mij positief verrast. Het heeft al heel wat moeten verduren.

De wegen zijn hier niet echt zo geweldig geplaveid als bij ons. Daardoor loopt een wieltje nu iets minder soepel. De hardcase ziet er ondertussen verre van nieuw meer uit. Enkele diepe krassen geven karakter. Het standaard cijferslotje heeft de geest gegeven. Ik heb het vervangen door een onverwoestbaar – want Chinees – hangslotje.

De rits sluit nog opmerkelijk soepel, hoewel wel eens een tandje wordt overgeslagen. Vorige week

heeft de koffer een ware veldslag moeten doorstaan in de bus onderweg naar Lamu. Honderd kilometer zandweg! Lamu is een eilandje voor de kust van Kenia – bijzonder interessant – maar we hebben het nu over de koffer. Onderin de bus lag de koffer. Onderin de bus lag ook de halve zandbak, waar je vroeger zo graag in speelde.

De koffer zag er niet uit. Met een allesdoekje heb ik het proberen schoon te maken. Kansloos. Dan maar mee onder de douche. Daarna de grote verrassing. Vrijwel geen stof en zand in het interieur van de koffer. Bovendien kan de koffer tegen een plaatselijke (douche)bui. Heel fijn.

Backpackers kijken met grote minachting op me neer. Inmiddels weet ik dat het jaloezie is. Want de koffer op wieltjes is handiger.

Je zou kunnen stellen dat ik de toekomst met deze koffer vol vertrouwen tegemoet zie. Mwo, na slechts drie weken lijkt de koffer alsof ie al zes keer de aarde rond is geweest. Een rugzak gaat een jaar mee, dat is bewezen. Of de koffer dat ook lukt? I’ll keep you posted!