Tea with a twist
Sagada, Yoghurthouse Restaurant, maandag 10.45 AM
Had ik vanuit Afrika al bericht dat ze daar van countrymuziek houden, blijken de Filipijnen er nog een schepje bovenop te doen.
Easy listening wordt hier nog met een hoofdletter geschreven. In dit minst Aziatische land (je waant je eerder in zuid-Amerika) is bij de Filipijn een zekere melancholie te bespeuren. ‘S-avonds hoor je in de bars in Baguio de songs van Jim Croce, Cat Stevens, Joni Mitchel of Bob Dylan. Wellicht een ‘legacy’ van de Amerikanen. Breekbare klanken altijd begeleidt door een akoestisch gitaar.
Ook in de mystieke oude bergdorpen als Sagada en Kabayan kun je van je thee genieten met op de achtergrond een oude hit van Neil Young. Vreemd wel, op steenworp afstand zijn de beroemde en eeuwenoude ‘hanging coffins’. Het is alsof je zelf door een uitgave van National Geographic wandelt. In stilte ben ik verbijsterd. In mijn hoofd klinkt nog Photographs and Memories van Jim Croce.
Dankzij mijn oudere broers kan ik de meeste liederen meezingen. Dat hoef je trouwens niet verder te vertellen.
Recente reacties