UNIEK BELIZE

Belize is een vreemde eend in de bijt. Overal in Centraal-Amerika is de voertaal Spaans, behalve in Belize. De taal in Belize is namelijk Engels. Belize is het kleinste land in de verre omtrek. Het is ongeveer half zo groot als Nederland. De bevolking telt nog geen half miljoen mensen. De inwoners zijn een gezellige mengelmoes van Maya’s, Creolen, de Mestizo (een mix van Europese afstammelingen en Indianen) en tenslotte de Garifuna (officieel Garinagu of de Black Caribs).

Belize is een groen land. Het grootste deel van het jaar is het er tropisch klam. Er is genoeg oerwoud om in te verdwalen en er zijn heel veel sinaasappelplantages. (Dat wist ik ook niet.) Langs de Caribische kuststrook vind je overal kleine heuvelloze eilanden die ‘Cays’ genoemd worden.

Hoewel Belize het duurste land is in Centraal-Amerika zou je dat aan de buitenkant niet zeggen. Als je het land doorkruist zie je overal armzalige huisjes. Kennelijk zijn ze zo vaak geteisterd door hurricanes dat opknappen niet meer loont.

De bus op de foto is de oude Amerikaans schoolbus van de stad Dangriga naar het dorp Hopkins, en vice versa. Het doet me denken aan een oude GTW bus, ik dwaal af…
De eigenaar van de busmaatschappij is de buschauffeur. (How cool is that?) Je zult wel niet geïnteresseerd zijn in het dienstrooster. Laat ik volstaan met te zeggen dat deze bus de levensader is voor veel mensen in Hopkins.

Dangriga en Hopkins zijn beiden gemeenschappen met hoofdzakelijk een Garifuna cultuur. De Garifuna zijn van oorsprong Afrikaans, maar zijn in het verleden nooit slaven geweest. Ze hebben een eigen taal, zijn trots en relaxed.

Het wordt een animerende busrit; er wordt geschreeuwd, gelachen en gezongen. Bob Marley klinkt uit de speakers: “Don’t worry about a thing, ‘Cause every little thing gonna be all right!” Dat is Belize