Afrika is mobiel.

Afrika is groot en de infrastructuur niet geweldig, een open deur. Ook het netwerk voor vaste telefonie is niet zo vanzelfsprekend als in de westerse wereld. Bij ons ligt er wel een telefoonkabel voor elke deur. Voor de Afrikanen is de mobiele telefoon een uitkomst. Bijna elk dorp, hoe klein ook, heeft wel een mast staan als steunzender voor mobiele telefonie.

De dekkingsgraad is verrassend groot en goed. Het is prima bellen met je mobieltje vanaf de Kilimanjaro. Was het mobieltje een paar jaar geleden weggelegd voor de happy few, nu zie je hele stammen bellen. Letterlijk. Een Masaï mag dan misschien niet veel meer dragen dan een lendendoek (hun rood gekleurde shuka), de kans is echter groot dat hij een Nokia binnen handbereik heeft.

De competitie tussen de verschillende telecomaanbieders is enorm. Prijs is alles bepalend. Want belbundels zoals wij die in Nederland kennen zijn door de gemiddelde Masaï niet te betalen. Wat dacht je van SMS-en voor 1 cent en bellen voor 3 cent per minuut. Prepaid wel te verstaan. Is een andere aanbieder voordeliger dan stap je over. Zeer populair zijn de mobieltjes met een ingang voor twee Simkaartjes. Je belt gewoon met de voor jou voordeligste aanbieder.

Deze moordende concurrentie is voor de aanbieders minder leuk. Zij hopen in de nabije toekomst meer geld te verdienen met mobiel internet. Uit onderzoek is namelijk gebleken dat in derde wereld landen in het algemeen zeer veel wordt ge-sociaal netwerkt. Zelfs beduidend meer dan in Nederland. Deze trend zie je vooral in Azië. Dat gezegd hebbende wil je niet de hele Masaï stam tegelijk op de koffie krijgen met een Facebook account. Dan kon je wel eens druk worden.

De telecomaanbieders gokken erop de komende jaren meer winst te gaan maken. De nieuwe generatie mobieltjes met Internet applicaties (daardoor bijvoorbeeld Facebook op je mobieltje) moet ze daarbij gaan helpen. Of dat bij de Masaï gaat lukken is nog maar de vraag. Er zit namelijk nauwelijks groei in het jaarinkomen van een Masaï.