Zo zag de eerste Kinya.nl eruit.

De eerste site website van Kinya.nl.

We spreken over 2004. ‘Website’ is een groot woord voor die ene pagina waarop ik enkele berichten heb gepost. Van de website is nu niets meer over. Het was een .TK domein (in plaats van .NL of .COM) en tenminste toen waren die domeinnamen gratis. Een ex-collega had het voor me geregeld. Hij was handig met de computer. Waar de site gehost werd, weet ik niet. Sterker nog, ik had destijds nauwelijks gehoord van hosting.

Niet gehinderd door enige kennis van zaken had ik dus een website. Handig. Zeker wanneer je zoals ik een tijdje op reis was. Het thuisfront kon een beetje volgen waar ik uithing en zonodig reacties achter laten op mijn site. Simpel en effectief.

Die site bestaat niet meer. Hoewel… Als je www.richardopreis.tk inklopt in de balk bovenaan kom je nog wel ergens. Het heeft alleen niets met mij te maken. De verzameling reclamelinkjes die nu te vinden zijn, zul je vast niet bijster spannend vinden. De berichten van weleer zijn op miraculeuze wijze verdwenen. Een zoektocht met de Waybackmachine, een zoekmachine waar je oude website mee kan terugvinden, heeft niets opgeleverd

Je kunt je misschien voorstellen dat de gedachte bij me is opgekomen dat het beter kan. Dat kan het ook.

Op een verjaardagfeestje ergens eind 2005 kwam ik in gesprek met een whizzkid. Inderdaad, waar begin je aan. Hij vertelde me dat het belangrijk is om een site zo licht mogelijk te bouwen. Met minder bytes wordt een site sneller geladen. Allemaal waar. Steve Jobs, het opperhoofd van Apple (of moet ik Goeroe zeggen?) heeft daarom geroepen dat ‘flash’ drie keer niks is. Het maakt een site onnodig zwaar en daardoor traag met laden. Op de Ipad en Iphone kun je geen flashbestanden afspelen of het wordt nauwelijks ondersteund. Natuurlijk heeft hij totaal andere belangen dan ik. Flash is ontwikkeld door zijn concurrent Adobe. Vandaar.

We dwalen af. De whizzkid op het feestje adviseerde dus ultra light. Terwijl ik dacht: ‘ik koop een kant en klaar pakketje bij de softwareboer op de hoek en draai wel wat in elkaar’. Nee, aan het einde van de avond drukte hij me een paar boeken over programmeren met HTML in de hand en die moest ik maar bestuderen. Heb ik gedaan. Met frisse tegenzin heb ik er avonden aan gewijd. Op floppy de eerste oefeningen gemaakt. De webpagina’s of weboefeningen werden licht want er pasten 20 pagina’s op een floppy. Floppy? Ja, floppy!

Stilstand. Op een gegeven moment ben je er wel klaar mee. Waarom moet ik zonodig een site hebben, enzovoort. Na een jaar heb ik de draad weer opgepakt. En met veel enthousiasme een website gemaakt, die nooit online heeft gestaan. Een snelle en lichte site. Dat wel. De afbeelding hierboven is een screenshot van een site die er niet echt was. De whizzkid had
overigens gelijk. Snel laden is een verademing. Tuurlijk, met highspeed internet kan je ook zware bestanden snel laden. In het verre buitenland is dat echter nog niet vanzelfsprekend. Probeer maar eens vanuit een internetcafé in Kabanjahe op Sumatra een webpagina te laden. Je kunt sneller met een Bemo (de lokale minibus) het eiland doorkruisen.

Kennis van HTML is toch wel handig. Uiteindelijk heb ik gekozen voor een site met een CRM-systeem van Word-Press. En met de freeware van WP heb ik deze site ontwikkeld. Ik kan gewoon inloggen en mijn tekst inkloppen. Een paar handelingen verder en het staat online. Mooi en snel. Daarbij komt dat er veel uitbreidingsmogelijkheden zijn. Klaar voor later. Ondertussen weet ik ook wat een host is. De host biedt ruimte op een webserver en zorgt ervoor dat iedereen 24 uur per dag de website kan oproepen. Gratis is het onder tussen niet meer. Tijden veranderen. In Kabanjahe laadt zelfs deze zwaardere site waarschijnlijk binnen 5 minuten. Als ik weer in Kabanjahe kom, hetgeen ik niet uitsluit, ga ik de laadtijd voor je opnemen.